Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Γκουτζικίδου Νατάσα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Γκουτζικίδου Νατάσα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 8 Μαΐου 2013

Το μυστικό των αλόγων (Η επιστροφή)

Το μυστικό των αλόγων (Η επιστροφή)
Τίτλος: Το μυστικό των αλόγων (Η επιστροφή)
Συγγραφέας: Νατάσα Γκουτζικίδου
Σελίδες: 400
Εκδόσεις: Ελληνική Πρωτοβουλία

Η ηλικιωμένη Άννα αποφασίζει να νοικιάσει την οικογενειακή επιχείρηση, ένα ιπποφορβείο που γνώρισε σπουδαίες νίκες σε αλλοτινούς χρόνους. Ο μοναδικός όρος που θέτει για τους νέους ιδιοκτήτες είναι να παραμείνει στη θέση του, ως εκπαιδευτής αλόγων, ο Μάριος, προστατευόμενος της ίδιας και του συζύγου της. Σύντομα, το ιπποφορβείο περνά στον έλεγχο του Βαλέριου Μακρή, ο οποίος εγκαθίσταται στο σπίτι μαζί με τη μοναχοκόρη του, Νεφέλη και την αδελφή του, Ελευθερία.

Ένας έρωτας θα γεννηθεί, ενώ μια σειρά τραγικών γεγονότων θα γίνει η αφορμή να έρθει στο φως όλη η αλήθεια που αφορά στην οικογένεια Μακρή. Ποιο είναι το παιδί που εμφανίζεται από το πουθενά στη Νεφέλη; Αερικό, άγγελος ή αποκύημα της φαντασίας της; Κι αν πράγματι υπάρχει, τι μήνυμα μεταφέρει; Ποιος κινεί τα αόρατα νήματα και τι μυστικό κρύβεται στις σελίδες ενός ημερολογίου; Γιατί τα άλογα παρουσιάζονται τρομαγμένα στα όνειρα της Νεφέλης;

Είμαστε, τελικά, μόνοι σε έναν κόσμο υλικό και φθαρτό ή υπάρχει κάτι ανώτερο από εμάς;

Τρίτη 14 Αυγούστου 2012

Θυμήσου πόσα μου χάρισες...

Θυμήσου πόσα μου χάρισες
Τίτλος: Θυμήσου πόσα μου χάρισες...
Συγγραφέας: Νατάσα Γκουτζικίδου
Εκδόσεις: Δυάς εκδοτική

Μετά την αυτοκτονία της αδελφής της, η Μελίνα κλείνεται στον εαυτό της και το δωμάτιό της μετατρέπεται σε φυλακή μέχρι τη μέρα που αποφασίζει να επιστρέψει πίσω στη ζωή. Προορισμό της το γραφικό ψαροχώρι όπου περνούσε τις διακοπές των παιδικών της χρόνων με την οικογένειά της. Ένα σπίτι στη σκιά του παλιού φάρου, μια ιστορία αγάπης από το παρελθόν που αναμοχλεύει ζωές και μνήμες, ένας μυστηριώδης φάκελος που εξαφανίζεται την πιο καίρια στιγμή κι ένα μυστικό που θα συνδέσει παρελθόν και παρόν με τρόπο τρομαχτικό.


Ποια ζωή στοιχειώνει το φάρο; Ποια μελαγχολία κρύβουν οι νότες που αντηχούν μέσα στη νύχτα από το πουθενά; Θα καταφέρει η Μελίνα να ξεδιπλώσει τον μίτο της Αριάδνης και να βγει από το λαβύρινθο που τόσο επιδέξια έχουν χτίσει γύρω της; Όταν ο εχθρός είναι περισσότερο αόρατος από όσο πιστεύεις...

* Δείτε παρακάτω ένα βίντεο το οποίο περιέχει κάποια αποσπάσματα.


Ποίηση: Νατάσα Γκουτζικίδου, Μουσική & ερμηνεία: Χ. Ρενιέρης


Δυάς ΕΚΔΟΤΙΚΗ

Τετάρτη 18 Ιουλίου 2012

Άγγελοι πολέμου

Άγγελοι πολέμουΤίτλος: Άγγελοι πολέμου
Συγγραφέας: Νατάσα Γκουτζικίδου
Σελίδες: 400
Εκδόσεις: Ελληνική Πρωτοβουλία
Σχήμα: 14x21

«Αχ, Ελλάδα!» αναστέναξε στη θύμηση του μοναδικού καλοκαιριού που είχε περάσει στην πατρίδα της. Ήταν τότε που οι αντιστάσεις του πατέρα της για επιστροφή στη γενέτειρα κάμφθηκαν μπροστά στο πείσμα και στη νοσταλγία της μητέρας της. Τι υπέροχο καλοκαίρι ήταν τούτο! Θάλασσα και ουρανός έσμιγαν αρμονικά σ’ ένα πρωτόγνωρο αγκάλιασμα, γινόταν ένα υπό το φως της σελήνης, της ουράνιας αυτής θεάς και του ήλιου, του γενναιόδωρου φωτοδότη που όλα στην πλάση τα ορίζει. Ουρανός και θάλασσα ερωτοτροπούσαν για χάρη τους…

Το ταξίδι με το τρένο κράτησε πολλές ώρες αλλά ούτε η Άλκηστη ούτε η Έλλη έδειχναν να νοιάζονται ιδιαίτερα. Εικόνες και τοπία εναλλασσόταν κάθε λίγο. Έλατα και βελανιδιές παραχωρούσαν τη θέση τους σε λίμνες και ποτάμια, μικρά χωριά και μεγάλες πόλεις, ανθρώπους και τόπους διαφορετικούς απ’ αυτούς που είχαν γνωρίσει. Κανένας όμως δεν μπορούσε να συγκριθεί με την Ελλάδα. Με το που έφτασαν στην Αθήνα ένιωσαν τον αέρα ν’ αλλάζει. Τι είχαν απογίνει η υγρασία και η ομίχλη της βρετανικής πρωτεύουσας; Ποιο ήταν το φωτεινό πλάσμα που χαμογελούσε ψηλά στον ουρανό λες και τους έγνεφε; Ώστε έτσι ήταν η ζωή στην Ελλάδα, φωτεινή!

Χάρη στον Αχιλλέα και στο Μιχάλη, τους γιους του θείου Αγησίλαου, περπάτησαν σε κάθε σχεδόν σπιθαμή της πόλης. Τίποτα ωστόσο δεν γοήτευσε την Άλκηστη όσο η Πλάκα, η παραμυθένια γωνιά της πόλης που θύμιζε περισσότερο νησί. Τ’ Αναφιώτικα δεν ήταν παρά ένας παράδεισος, μια μικρή όαση… Το μεθυστικό άρωμα του νυχτολούλουδο πλημμύριζε τα γραφικά σοκάκια, τα γεμάτα χαρούμενες παιδικές φωνές και όνειρα, ενώ τα γεράνια στις γλάστρες έφεραν στο μυαλό κατακόκκινα φιλιά. Οι άνθρωποι περπατούσαν ξέγνοιαστοι στα στενά δρομάκια με το βλέμμα πάντοτε στραμμένο προς τον Παρθενώνα, το ιερό της Ολύμπιας Αθηνάς, προστάτιδας της πόλης και αφέντρας της ιστορίας της. Αργά το βράδυ όταν το φως της ημέρας χανόταν πίσω από τα βουνά, τα καφενεδάκια γέμιζαν κόσμο, ντόπιους και ξένους που προσπαθούσαν να ξεκλέψουν μια στιγμή ευτυχίας, μια νότα χαράς, κάτι που θα τους έβγαζε από τη δίνη της μονοτονίας και την ανία της καθημερινότητας.

Ακολούθησαν οι μέρες στο νησί. Πίσω από τους τεράστιους όγκους των μεσαιωνικών τειχών, εκεί όπου άλλοτε περιδιάβαιναν ιππότες με αστραφτερές πανοπλίες, τώρα η Άλκηστη ζούσε το δικό της παραμύθι. Έχουν τα παραμύθια τον τρόπο τους να σε παρασύρουν και να σε κάνουν να ονειρεύεσαι με τα μάτια ανοιχτά. Τι και αν ο Αχιλλέας επέμενε να της θυμίζει ότι οι ρομαντικές ιστορίες για πριγκιπόπουλα και πριγκιποπούλες ήταν μέρος του μύθου, η φαντασία της Άλκηστης επέμενε να καλπάζει σαν κάτασπρο άτι…

Αργά το βράδυ όταν ο ήλιος χανόταν στα γαλάζια νερά βάφοντας με χρυσοκόκκινες ανταύγειες τα απόρθητα τείχη, ο ήχος κάποιας μπουρού ταξίδευε το μυαλό πάνω σε κύματα γαλάζια. Με τα παπούτσια στα χέρια και τη θαλασσινή αλμύρα να νοτίζει το φόρεμά της, η Άλκηστη απολάμβανε να περπατά στην ακρογιαλιά με μοναδική συντροφιά κάποιο ψαροπούλι που ξεμάκραινε από τη ρώτα του. Στεκότανε λίγο σιμά της και μετά ξάνοιγε τα φτερά του να πετάξει ψηλά παίρνοντας μαζί τα όνειρά της…

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Μοιραστείτε το!