Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Σωπύλη - Μπουγαζιανού Κατερίνα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Σωπύλη - Μπουγαζιανού Κατερίνα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 10 Αυγούστου 2012

Όνειρα δίχως ουρανό

Όνειρα δίχως ουρανό
Τίτλος: Όνειρα δίχως ουρανό
Συγγραφέας: Σωπύλη-Μπουγαζιανού Κατερίνα
Σελίδες: 116
Εκδόσεις: Βιβλιοεκδόσεις αναζητήσεις
Σχήμα: 15x21

«Είναι αλήθεια ότι η μοίρα παίζει περίεργα παιχνίδια. Είναι αλήθεια, ότι σου φέρνει στο δρόμο σου, ανθρώπους και καταστάσεις που δεν περιμένεις. Κάποτε πίστευα ότι την μοίρα την φτιάχνεις μόνος σου... Μετά όμως από το περσινό καλοκαίρι κατάλαβα πως ό,τι είναι να γίνει ας γίνει. Ακολούθα τον δρόμο που σου δείχνει χωρίς να σκεφτείς, σαν το μονοπάτι που είναι χαραγμένο και σε περιμένει να το διαβείς. Σαν να περιμένει μόνο εσένα, κοιτάς πίσω και δεν βλέπεις τίποτα, μόνο τη διαδρομή βλέπεις... Τη διαδρομή με σκοπό να ζήσεις το ταξίδι που σου προσφέρει απλόχερα. Δεν φοβάσαι αν θα πληγωθείς, αν θα ταπεινωθείς το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι να ζήσεις ίσως ακόμα και τη ζωή που ποτέ δεν έζησες. Να κάνεις πράγματα που ποτέ μέχρι τότε δεν είχες σκεφτεί.... ή δεν τόλμησες. Δεν μετανιώνεις, φτάνεις στον προορισμό σου. Θες να συνεχίσεις, θες να κάνεις κι άλλο ταξίδι να το ξαναζήσεις, να το ξαναγευτείς. μετά έρχεται το αδίσταχτο πρόσωπο της ίδιας μοίρας που σε οδήγησε στο ταξίδι και τότε όλα ανατρέπονται. Δεν θες να ακολουθήσεις, θες να πεις όχι, ένα όχι, τρανταχτό μπας και αλλάξεις τα δεδομένα του σκληρού δίσκου της μοίρας σου. Κοιτάς τα κομμάτια σου και προσπαθείς να τα μαζέψεις χωρίς να δουν οι άλλοι ότι έχουν σπάσει. Γίνεσαι σκληρός με ανθρώπους που μέχρι πριν μέρες ορκιζόσουν ότι δεν θα άφηνες ποτέ. Κλαις, φωνάζεις σιωπηλά να μη σε κρίνουν. Να μην κακοποιήσουν τον πόνο σου, ποιος άλλωστε θα σε καταλάβει ποιος θα σε νιώσει. Κανείς! Λες πράγματα που δεν στέκουν στα άτομα που αγαπάς, ενώ θέλεις να γίνουν όλα όπως τα είχες φανταστεί, να πεις συγγνώμη, να φωνάξεις να ουρλιάξεις... μα ... όχι, δεν γίνεται, πρέπει να αποδώσεις σωστά το ρόλο που σου έχουν αναθέσει. Για σένα, για να μην κυλήσεις ξανά, για να μην δώσεις περιθώρια να σου αλλάξουν την γνώμη.... Γυρίζεις στη βάση σου. Κάθεσαι στο δηλητηριασμένο θρόνο σου. Πονάς, μα οφείλεις να μην κοιτάξεις ξανά μπροστά... Πρέπει να στηρίξεις αυτό που μέχρι τώρα σου έτρωγε την σάρκα... Ο πόνος είναι μεγάλος, το φορτίο βαρύ, λες αντίο στο όνειρο για πάντα...»



                                       Στίχοι, μουσική και ερμηνεία: Νάσος Κόνιτσας
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Μοιραστείτε το!