Μικροί άγγελοι

Τίτλος: Μικροί άγγελοι

Συγγραφέας: Ρένα Ρώσση - Ζαϊρή

Σελίδες: 592

Εκδόσεις: Ψυχογιός

Η Νεφέλη τρέχει ξυπόλυτη σε παραλίες γεμάτες πεύκα και καθάρια νερά, με ένα χρυσό κουρέλι στα κατακόκκινα μαλλιά της. Μοιάζει πικρή και γλυκιά σαν σοκολάτα, αλλάζει χίλιες μορφές, άλλοτε δυνατή κι άλλοτε ευαίσθητη, μαγεύει…

Η Άρτεμη λούζεται από τον ήλιο, αντικρίζει τη θάλασσα και τα λουλούδια, είναι ευτυχισμένη. Ευωδιάζει βανίλια, ένα μικρό παιδί στη Χώρα των Θαυμάτων, τρυφερό, ευάλωτο, τρωτό.

Η Μιρέλλα μοσχοβολάει κανέλα. Απέραντος εγωισμός και γοητεία. Ζωηρή, χαδιάρα, χορεύει παρέα με την οργή και τις ενοχές της για μια μυστηριώδη δολοφονία.

Τρεις μικροί άγγελοι που ανασαίνουν παρέα. Παράλληλες ζωές και συνάμα τόσο διαφορετικές, που τις καθορίζει, άθελά του, ένα αγόρι με μια κιθάρα, ο Άγγελος. Μια ιστορία πλημμυρισμένη με ήχους και μυρωδιές, που προσπαθεί να ανακαλύψει την κλεισμένη στη χούφτα μας ευτυχία, σε μια Ελλάδα που άλλοτε μας κανακεύει κι άλλοτε μας πληγώνει…

Το παράπονό μου μια κραυγή

Τίτλος: Το παράπονό μου μια κραυγή

Συγγραφέας: Άννα Γαλανού

Σελίδες: 608

Εκδόσεις: Ωκεανίδα

Σχήμα: 14x21

O Δημήτρης είναι Έλληνας της Πόλης, προικισμένος πιανίστας, στην αρχή μιας λαμπρής σταδιοδρομίας. Η Γκιουλ εγκαταλείπει τις σπουδές της στο Παρίσι και γυρίζει στην Κωνσταντινούπολη για να συμπαρασταθεί στην άρρωστη μητέρα της. Ανάμεσα στους δυο νέους γεννιέται ένας παράφορος έρωτας.

Ο αδίστακτος και πανίσχυρος πατέρας της Γκιουλ και η πληγωμένη Αγγελική, πρώην ερωμένη του Δημήτρη, προσπαθούν με αβυσσαλέο πάθος να τους χωρίσουν. Η ζωή της Γκιουλ στο σπίτι του πατέρα της γίνεται κόλαση.

Στους δυο νέους ανοίγει την αγκαλιά της μόνο η θεία της Γκιουλ, η οποία στο παρελθόν έχει ζήσει κι η ίδια έναν τραγικό έρωτα. Κρυμμένοι στο πανέμορφο σπίτι της στο Βόσπορο, η Γκιουλ και ο Δημήτρης ζουν την απόλυτη ευτυχία.Το κουβάρι μιας ιστορίας αρχίζει να ξετυλίγεται έπειτα από πολλά χρόνια, και το παλιό σπίτι αποκαλύπτει τα μυστικά του.

«... ας φύγουμε, μέσα σ’ ένα φιλί, για έναν άγνωστο κόσμο...»

Άγγελοι πολέμου

Τίτλος: Άγγελοι πολέμου

Συγγραφέας: Νατάσα Γκουτζικίδου

Σελίδες: 400

Εκδόσεις: Ελληνική Πρωτοβουλία

Σχήμα: 14x21

«Αχ, Ελλάδα!» αναστέναξε στη θύμηση του μοναδικού καλοκαιριού που είχε περάσει στην πατρίδα της. Ήταν τότε που οι αντιστάσεις του πατέρα της για επιστροφή στη γενέτειρα κάμφθηκαν μπροστά στο πείσμα και στη νοσταλγία της μητέρας της. Τι υπέροχο καλοκαίρι ήταν τούτο! Θάλασσα και ουρανός έσμιγαν αρμονικά σ’ ένα πρωτόγνωρο αγκάλιασμα, γινόταν ένα υπό το φως της σελήνης, της ουράνιας αυτής θεάς και του ήλιου, του γενναιόδωρου φωτοδότη που όλα στην πλάση τα ορίζει. Ουρανός και θάλασσα ερωτοτροπούσαν για χάρη τους…

Το ταξίδι με το τρένο κράτησε πολλές ώρες αλλά ούτε η Άλκηστη ούτε η Έλλη έδειχναν να νοιάζονται ιδιαίτερα. Εικόνες και τοπία εναλλασσόταν κάθε λίγο. Έλατα και βελανιδιές παραχωρούσαν τη θέση τους σε λίμνες και ποτάμια, μικρά χωριά και μεγάλες πόλεις, ανθρώπους και τόπους διαφορετικούς απ’ αυτούς που είχαν γνωρίσει. Κανένας όμως δεν μπορούσε να συγκριθεί με την Ελλάδα. Με το που έφτασαν στην Αθήνα ένιωσαν τον αέρα ν’ αλλάζει. Τι είχαν απογίνει η υγρασία και η ομίχλη της βρετανικής πρωτεύουσας; Ποιο ήταν το φωτεινό πλάσμα που χαμογελούσε ψηλά στον ουρανό λες και τους έγνεφε; Ώστε έτσι ήταν η ζωή στην Ελλάδα, φωτεινή!

Χάρη στον Αχιλλέα και στο Μιχάλη, τους γιους του θείου Αγησίλαου, περπάτησαν σε κάθε σχεδόν σπιθαμή της πόλης. Τίποτα ωστόσο δεν γοήτευσε την Άλκηστη όσο η Πλάκα, η παραμυθένια γωνιά της πόλης που θύμιζε περισσότερο νησί. Τ’ Αναφιώτικα δεν ήταν παρά ένας παράδεισος, μια μικρή όαση… Το μεθυστικό άρωμα του νυχτολούλουδο πλημμύριζε τα γραφικά σοκάκια, τα γεμάτα χαρούμενες παιδικές φωνές και όνειρα, ενώ τα γεράνια στις γλάστρες έφεραν στο μυαλό κατακόκκινα φιλιά. Οι άνθρωποι περπατούσαν ξέγνοιαστοι στα στενά δρομάκια με το βλέμμα πάντοτε στραμμένο προς τον Παρθενώνα, το ιερό της Ολύμπιας Αθηνάς, προστάτιδας της πόλης και αφέντρας της ιστορίας της. Αργά το βράδυ όταν το φως της ημέρας χανόταν πίσω από τα βουνά, τα καφενεδάκια γέμιζαν κόσμο, ντόπιους και ξένους που προσπαθούσαν να ξεκλέψουν μια στιγμή ευτυχίας, μια νότα χαράς, κάτι που θα τους έβγαζε από τη δίνη της μονοτονίας και την ανία της καθημερινότητας.

Ακολούθησαν οι μέρες στο νησί. Πίσω από τους τεράστιους όγκους των μεσαιωνικών τειχών, εκεί όπου άλλοτε περιδιάβαιναν ιππότες με αστραφτερές πανοπλίες, τώρα η Άλκηστη ζούσε το δικό της παραμύθι. Έχουν τα παραμύθια τον τρόπο τους να σε παρασύρουν και να σε κάνουν να ονειρεύεσαι με τα μάτια ανοιχτά. Τι και αν ο Αχιλλέας επέμενε να της θυμίζει ότι οι ρομαντικές ιστορίες για πριγκιπόπουλα και πριγκιποπούλες ήταν μέρος του μύθου, η φαντασία της Άλκηστης επέμενε να καλπάζει σαν κάτασπρο άτι…

Αργά το βράδυ όταν ο ήλιος χανόταν στα γαλάζια νερά βάφοντας με χρυσοκόκκινες ανταύγειες τα απόρθητα τείχη, ο ήχος κάποιας μπουρού ταξίδευε το μυαλό πάνω σε κύματα γαλάζια. Με τα παπούτσια στα χέρια και τη θαλασσινή αλμύρα να νοτίζει το φόρεμά της, η Άλκηστη απολάμβανε να περπατά στην ακρογιαλιά με μοναδική συντροφιά κάποιο ψαροπούλι που ξεμάκραινε από τη ρώτα του. Στεκότανε λίγο σιμά της και μετά ξάνοιγε τα φτερά του να πετάξει ψηλά παίρνοντας μαζί τα όνειρά της…

Στον κόκκινο παράδεισο της αγάπης

Τίτλος: Στον κόκκινο παράδεισο της αγάπης

Συγγραφέας: Ρίκη Ματαλλιωτάκη

Σελίδες: 223

Εκδόσεις: Δωρικός

Σχήμα: 14x20

«.......Ξέρω ότι θες να μάθεις γιατί δεν σ’ αγάπησα. Γιατί εναντιώθηκα, σε σένα και σ’ όλο τον κόσμο. Γιατί σ’ εγκατέλειψα, γιατί σε βασάνισα, γιατί σε πολέμησα, γιατί σε έπνιξα. Δεν σ’ αγάπησα γιατί δεν αγαπήθηκα, δεν συμπόνεσα γιατί δεν με συμπόνεσαν, δεν απόφυγα να βασανίσω γιατί με βασάνισαν, εγκατέλειψα γιατί με εγκατέλειψαν, σε έπνιξα επειδή πνίγηκα κι εγώ. Συγχώρεσε με παιδί μου, μια κολασμένη ψυχή είμαι που ζητά ανάπαυση και μια ζωή μόνο είναι πολύ μικρή και πολύ σύντομη για να κάνει τον κύκλο της κάθαρσης. Μια ζωή μόνο είναι πολύ μικρή και πολύ σύντομη για να πληρώσεις τις οφειλές σου, δίκαιες ή άδικες. Δώσε μου την συγνώμη σου για να πάω πιο ανάλαφρη σ’ αυτόν που με περιμένει αιώνες τώρα στον κόκκινο παράδεισο της αγάπης για να μου χαρίσει την λύτρωση. Μην μ’ αφήσεις να ξαναγυρίσω πίσω παιδί μου….»

«Μην μ’ αφήσεις να ξαναγυρίσω πίσω παιδί μου;.»

Δεν καταλάβαινε η Αφροδίτη τι ήθελε να πει η μάνα της, όμως αυτό το «παιδί» μου έλιωσε κάθε οργή μέσα της. Όντως πρέπει να ήταν μια κολασμένη ψυχή, σκέφτηκε, το έδειχνε εξάλλου καθαρά ο βίαιος τρόπος που ξεψυχούσε.

Η αναπνοή της είχε πια μετατραπεί σε βρόγχο κι ακόμα το σάρκινο περίβλημα δεν έλεγε να λευτερώσει την άυλη διάσταση.

«Τι να κάνω; Πώς να την βοηθήσω;» δεν άντεχε να την βλέπει άλλο και ρώτησε τον Αντώνη

«Συγχωρώντας την! Δεν μπορείς να κάνεις κάτι παραπάνω, ξεψυχά, δεν το βλέπεις»

Το έβλεπε η Αφροδίτη, το έβλεπε, και μέσα από τα βάθη των σπλάχνων της βγήκε η μεγάλη συγχώρεση.

« Συγχωρεμένη να είσαι μάνα. Συγχωρεμένη!» της είπε μονάχα απλά κι έσκυψε να την φίλησει.

Το ένιωσε άραγε το φιλί η Μαριάννα; Μάλλον ναι, αφού το σώμα της σπαρτάρισε διαφορετικά τούτη την ύστατη στιγμή στην προσπάθεια του να ανοίξει το στόμα.

«Μουσταφά, Μουσταφά τον έλεγαν τον πατέρα σου. ..Μουσταφά, ή Μιχαήλ, μ’ όποιο όνομα θέλεις από τα δυο μπορείς να τον κρατήσεις…»

Ψάχνοντας τα σημάδια

Τίτλος: Ψάχνοντας τα σημάδια

Συγγραφέας: Ευγενία Βουτσινά - Βασιλειάδου

Σελίδες: 268

Εκδόσεις: Βεργίνα

Σχήμα: 14χ21

Η ζωή, αναμφίβολα, είναι απρόβλεπτη, καθώς μας έχει ορίσει να βαδίζουμε σε μονοπάτια που έχει επιλέξει αυτή για μας. Σ' αυτά τα μονοπάτια κλήθηκαν να περπατήσουν οι ήρωές μας, σε μια δύσκολη εποχή, καθώς αλλάζει το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα και έρχεται η χούντα των συνταγματαρχών. Ψάχνοντας τα σημάδια, η Μυρτώ θα αφεθεί στον φλογερό έρωτά της για τον Άρη... Πονάει, χαίρεται, αγωνιά, συγκρούεται... Ένα κουβάρι μιας ζωής που ξετυλίγεται από την Πάτρα στην Αθήνα κι από 'κει στο Παρίσι, περιπλέκεται και τους οδηγεί σε μια καινούρια πραγματικότητα.

Αλεξάνδρα

Τίτλος: Αλεξάνδρα

Συγγραφέας: Δήμητρα Τράκα

Σελίδες: 208

Εκδόσεις: Οσελότος

Σχήμα: 14x21

Ακουγόταν ένα τραγούδι από το ράδιο που είχαν ανοίξει πριν από πολλές ώρες και δεν του έδιναν πια καμιά σημασία. Ήταν ένα ξένο τραγούδι που έλεγε: «Θα σ’ αγαπώ για πάντα!» Τι όμορφο που ήταν, τι γλυκιά μελωδία, τι ουσιαστικές λέξεις! Άπλωσε το χέρι του κι άγγιξε το πρόσωπό της. Εκείνη πήγε και κάθισε δίπλα του και εκείνος άνοιξε την αγκαλιά του και την έκλεισε μέσα της, τόσο τρυφερά. Σαν να ήταν η πρώτη, αλλά και η τελευταία τους αγκαλιά. Τι ειρωνεία! Κι όμως μπορεί να ήταν. Δεν το ήξεραν...

Για μια χούφτα αστέρια

Τίτλος: Για μια χούφτα αστέρια

Συγγραφέας: Βασιλική Λεβεντάκη

Σελίδες: 80

Εκδόσεις: Οσελότος

Σχήμα: 14x21

«Μα πού χάθηκαν τ’ αστέρια;» αναρωτιέται τα βράδια η Ηλέκτρα, κοιτάζοντας ψηλά στον ουρανό! «Ποιος τα πήρε; Πού τα έκρυψε; Γιατί;»…

Κι η περιπέτεια ξεκινάει… Η Ηλέκτρα, η Νεφέλη, ο Τζίμης και ο Κίμωνας παίρνουν τη μεγάλη μα και επικίνδυνη απόφαση να ταξιδέψουν ως τον Όλυμπο με την ελπίδα πως ο Δίας θα τους βοηθήσει στην προσπάθειά τους να λύσουν το μυστήριο γύρω απ’ την εξαφάνιση των αστεριών. Θα πετύχουν άραγε τον σκοπό τους; Θα θελήσει ο Δίας και οι άλλοι θεοί να σταθούν στο πλευρό των παιδιών; Θα καταφέρουν τα θαρραλέα παιδιά να ξεπεράσουν τα εμπόδια που προσμένουν στο δρόμο τους, ώστε στο τέλος να επιστρέψουν τ’ αστέρια στον ουρανό;

Σε ελεύθερη πτώση

Τίτλος: Σε ελεύθερη πτώση

Συγγραφέας: Κάκια Ξύδη

Σελίδες: 288

Εκδόσεις: Οσελότος

Διαστάσεις: 14x21

Ένα τηλεφώνημα σε ανύποπτο χρόνο, μια δίκη που μοιάζει αδιάφορη και μια γυναίκα καθισμένη στο έδρανο, άλλοτε κριτής μα συνήθως κρινόμενη στα μάτια της μητέρας της. Μεγαλωμένη σε μια τυπική ελληνική οικογένεια, η Βασιλική τόλμησε να ανοίξει τα φτερά της και να ζήσει. Σπούδασε, ερωτεύτηκε, βίωσε τον πόνο αλλά και την ευτυχία, και κάπου εκεί πριν το τέλος…

Η μοίρα παίζει τελικά παράξενα παιχνίδια και ο χρόνος πάντα συνηγορεί υπέρ της. Κι εκεί που όλα φαντάζουν ιδανικά, έρχεται η ανατροπή. Γιατί το παρελθόν βρίσκει πάντα τρόπο να πατήσει στο παρόν και να ανατρέψει το μέλλον.

Πώς είναι δυνατόν αυτό που κάποτε φάνταζε ονειρεμένο να μετατρέπεται σε εφιάλτη δίχως τέλος; Κι όταν η ζωή σου όλη καταρρέει, είναι δυνατόν να σηκωθείς ξανά όρθιος και να οικοδομήσεις τα πάντα από την αρχή σε νέα θεμέλια;

Την ελεύθερη πτώση λίγοι την τολμούν, μα ακόμα λιγότεροι επιβιώνουν από αυτήν. Αν όμως τα καταφέρεις, στέφεσαι νικητής για πάντα…

Πέρα από το νησί

Τίτλος: Πέρα από το νησί

Συγγραφέας: Ρούλα Σαμαϊλίδου

Σελίδες: 464

Εκδόσεις: Μιχάλης Σιδέρης

Σχήμα: 13,5x20,8

«Έλα, μαμά, πάμε. Μην ανησυχείς. Εγώ θα είμαι πάντα κοντά σου να σε βοηθώ, να σε προσέχω». Όταν η Αλεξάνδρεια τις διώχνει, έρχονται στο πέτρινο χωριό τους στο νησί κι έπειτα στην Αθήνα και το Λονδίνο. Σταθμοί, που θα ξετυλίξουν το νήμα της ιστορίας τους. Το παραμύθι γίνεται εφιάλτης. Από τον πλούτο στη φτώχεια, από την ευτυχία στη δυστυχία, από τη χαρά στη λύπη. Μια συγκλονιστική αγάπη γίνεται το κλειδί για τη μετέπειτα ζωή τους. Θα ανοίξει άραγε την πόρτα της ευτυχίας ή η ζωή θα συνωμοτήσει και θα τις οδηγήσει σε απρόσμενες καταστάσεις; Προδοσία, ενοχές, μυστικά, θα ανατρέψουν τα σχέδιά τους και θα σημαδέψουν τη ζωή τους. Άραγε θα υπάρξει ελπίδα στο αδιέξοδο;

Η «κυρία μαμά» που γίνεται μαμά, το ασχημόπαπο που γίνεται κύκνος, η οικογένεια που διασκορπίζεται, μια αγάπη χωρίς μέλλον, τα χαμένα όνειρα και η προδοσία, πλέκουν τον ιστό της ζωής της Στέλλας και της Φωτεινής. Η ζωή, όμως, παίζει παράξενα παιγνίδια. Ποτέ κανείς δεν ξέρει τι του επιφυλάσσει το μέλλον...